Stanovnici Kine, čuvali su u strogoj tajnosti način na koji se svila proizvodi.

Navodno, stanovnici Kine su nekada u strogoj tajnosti, pa čak i pod smrtnom pretnjom, krili način na koji proizvode svilu.

Istoričari tvrde da je tehniku prerade svile osmislila Si Ling Či, supruga Žutog imperatora Huang Tija, oko 2.700. godine pre nove ere. Sasvim slučajno došla je do zanimljivog saznanja. Naime, čaura svilene bube upala je u njenu šoljicu punu čaja, a nakon što je izvadila čauru otkrila je niti odličnog kvaliteta.

Zahvaljujući ovom, slučajnom otkriću, Si Ling je dobila ime Boginja svilenih buba ili Šen Tan.

Poznato je da je otkriće svile dovelo do razvijanja veilkog trgovačkog puta poznatog kao “Put svile”, a samim tim i do bržeg razvijanja udaljenih civilizacija.

Svila predstavlja tekstilno vlakno koje se dobija od čaure svilene bube, Bombyx mori. Iz pljuvačnih žlezda, ova buba luči fibroin ili protein u tečnom lepljivom stanju. Ukoliko dođe u kontakt s vazduhom, prelazi u tvrdo stanje. Svilena buba zatim luči sericin, koji se vezuje sa fibroinom i na taj način stvaraju se svilene niti.

Kako bi se sačuvale svilene niti, tokom izleganja iz čaure, ona se okružuje vrelim vazduhom ili vrelom, ključalom vodom. Vreli uslovi ubijaju svilenu bubu. Nekada su primenjivani manje agresivni metodi, kao što je izvlačenje svilenih niti iz čaure. Ovaj metod pokazao se kao slab i neuspešan.

Svila se razlikuje po načinu obrade niti, odnosno sirovog materijala.

Naučnici navode da svake godine strada oko 10 miliona čaura svilene bube i da se radi na otkriću novih metoda koje bi omogućile odvajanje niti sirove svile, a da se pri tom ne ubijaju gusenice.

Kako gusenica prolazi kroz proces regeneracije, nakon povrede, naučnici su osmislili sledeći način. Ubrizgavanjem hemijskih materija u zdravu gusenicu prouzrokovaće fazu inkubacije, kako bi se insekt oporavio nakon izvlačenja svilenih niti iz čaure.